کد منبع باید به یک اولویت در سطح C تبدیل شود

همه ما اعلامیه معروف مارک اندرسن را در سال 2011 شنیده ایم که «نرم افزار دنیا را می خورد». این یک بی،ه پیش‌بینی بود: امروزه، شرکت‌های مدرن و دیجیتال محور، انواع محصولات و خدمات مبتنی بر نرم‌افزار را ارائه می‌کنند، در حالی که برای مدیریت عملیات داخلی خود به شدت به نرم‌افزار متکی هستند. حتی سازمان‌هایی که به فروش سخت‌افزار معروف هستند، مانند شرکت‌های الکترونیک و خودروسازان، به طور فزاینده‌ای خدمات نرم‌افزاری مبتنی بر اشتراک را برای افزایش درآمد ارائه می‌کنند.

سازمان‌ها مدت‌هاست متوجه شده‌اند که نرم‌افزار آنها چقدر برای ،ب‌وکارشان اهمیت دارد. اما آنها اکنون کاملاً متوجه شده اند که کد منبع نرم افزارشان چقدر حیاتی است. کد منبع حیاتی ترین دارایی است. این شامل تمام منطق تجاری است و نحوه رفتار نرم افزار و نحوه عملکرد آن را دیکته می کند. این کد منبع است که دنیا را می خورد.

کد منبع پایه و اساس هر شرکت مدرن است. C-suite باید مالکیت کد را در دست بگیرد و آن را در اولویت کارهایی مانند فروش، بازاریابی، امنیت، امور مالی و منابع انس، قرار دهد. برای تقویت این دارایی استراتژیک حیاتی و به حدا،ر رساندن نتایج تجاری خود، سازمان ها باید روی کد در بالاترین سطح تمرکز کنند.

مشکل کد منبع

این انتقال به یک مشکل بزرگ که سال‌ها کنترل نشده است، رسیدگی می‌کند: مالکیت کد. ،ی باید مسئول مدیریت کد منبع و نرم افزار باشد. امروزه هیچ ، واقعاً صاحب کد منبع نیست.

توسعه‌دهندگان احساس نمی‌کنند که صاحب کد هستند، زیرا ا،ر نرم‌افزارها حاوی تعداد زیادی کد قدیمی هستند که آن‌ها ننوشته‌اند. در عوض، آنها فقط احساس می کنند که مالکیت کد جدیدی را دارند که می نویسند. این به کیفیت کلی کد صدمه می زند. کد قدیمی بد اغلب نادیده گرفته می‌شود و اجازه داده می‌شود که تند شود، که منجر به عملکرد بدتر نرم‌افزار و آسیب‌پذیری‌های احتمالی می‌شود.

ما شاهد ظهور افسران ارشد توسعه (CDO) بیشتری هستیم، اما آنها عمدتاً مسئول مالکیت فرآیند توسعه نرم‌افزار و اطمینان از رعایت بهترین شیوه‌ها هستند، نه مالکیت خود کد. CDOها و معاونان مهندسی در نهایت بر روی فرآیند و کارایی تمرکز دارند، نه بر مالکیت کد.

کد مالکیت در سطح C

شرکت هایی که کد را اولویت بندی می کنند، اطمینان حاصل می کنند که فردی در بالاترین سطح یک سازمان وجود دارد که مسئول کد و پاسخگوی موفقیت یا ش،ت آن است. امروزه، غیرقابل تصور است که هر شرکت بزرگی بتواند بدون مدیری که به مدیریت امنیت اختصاص دارد یا ،ی که مسئول مدیریت امور مالی است، وجود داشته باشد. همانطور که سطح C شروع به اولویت دادن به کد می کند، هر سازمان مدرن و مبتنی بر نرم افزار یک رهبر خواهد داشت که به داشتن کد اختصاص داده شده است. در برخی موارد، این ممکن است به شکل افسران کدگذاری ارشد (CCOs) باشد.

مالکیت کد به حذف بدهی فنی کمک می کند. هر سازم، که به اندازه کافی بزرگ باشد که 200 تا 300 توسعه دهنده داشته باشد، احتمالاً مقدار زیادی بدهی فنی ناشی از کدهای قدیمی معیوب خواهد داشت. با شخصی که به طور خاص مسئول کد است، سازمان ها می توانند تلاش خود را برای پا،ازی سیستماتیک کد، رفع اشتباهات و به حداقل رساندن بدهی فنی خود اختصاص دهند.

به ،ه خود، این به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا بر روی پروژه های جدید تمرکز کنند و ارزش واقعی ،ب و کار را افزایش دهند. این رهبران همچنین تلاش‌ها را برای تصحیح پیش‌گیرانه خطاهای کدنویسی پیش از ایجاد مشکلات بزرگ برای نرم‌افزار (و ،ب‌وکار)، که منجر به بهره‌وری توسعه‌دهنده و کارایی کلی بیشتر می‌شود، رهبری خواهند کرد.

تقریباً هر شرکت بزرگ، صرف نظر از صنعت آن، به شدت به نرم افزار برای ارائه خدمات، مدیریت عملیات داخلی یا ارتقای خود متکی است. بدون کد تمیز، عملکرد این نرم افزار آسیب می بیند و بر تجارت تأثیر منفی می گذارد. از آنجایی که سازمان‌های بیشتری به این موضوع ادامه می‌دهند که کد منبع جزء اصلی نرم‌افزار است، آنها شروع به اولویت‌بندی آن در سطح اتاق هیئت‌مدیره خواهند کرد و اطمینان حاصل می‌کنند که یک نفر، شاید یک CCO، دارند که تنها مسئول موفقیت کد آنهاست.

اولیویه ،دین مدیرعامل و یکی از بنیانگذاران Sonar است