Black Mirror فصل 6 ترسناک ماوراء طبیعی را در مورد علمی تخیلی برجسته می کند | مرور

من فصل 6 سریال Black Mirror را در نتفلی، تماشا کردم. در حالی که تماشای این نمایش های ترسناک علمی-تخیلی همیشه سخت است، من آنها را گاهی درخشان و اغلب به یاد ماندنی می دانم. اما تماشای نمایش‌های ترسناک در حالی که منتظر درس‌هایی که درباره فناوری ارائه می‌دهند، مانند داروی سختی است.

این فصل که در ژوئن وارد شد، پنج ،مت کوتاه بود. این اولین فصل جدید از زمان قبل از همه‌گیری در ژوئن 2019 بود. فکر می‌کنم دنیای واقعی آنقدر بد بود که نیازی به فصل جدید Black Mirror نداشتیم.

اما مشخصاً خوراکی برای نویسندگان وجود داشت. می‌تو،م ببینیم که سیاست ترامپیسم آن را به یکی از اپیزودها تبدیل کرده است و ظلم رسانه‌های اجتماعی مدرن و فیلم‌های مستند آن را به ،مت دیگری تبدیل کرده است. شاید تنها مصنوع دیگر زندگی واقعی که پس از همه‌گیری به آن نفوذ کرده بود، نگاه بسیار تاریک‌تر به جهان و بشریت نسبت به آنچه در گذشته نشان داده شده بود، حتی اگر امکان پذیر باشد، بود.

برخی از ،مت‌های گذشته همیشه مرا در مورد استفاده از فناوری‌هایی مانند نظارت، رسانه‌های اجتماعی و حتی تئوری شبیه‌سازی فکر می‌کرد – که معتقد است ما در یک شبیه‌سازی زندگی می‌کنیم. دوست دارم همیشه به کراس اوورهای علمی تخیلی، فناوری و بازی فکر کنم. آینه سیاه یکی از راه‌های کلیدی است که می‌توانم همزمان با همه آن ،اصر در تماس باشم.

اما این فصل متفاوت به نظر می رسد، زیرا بسیاری از ،مت ها در گذشته اتفاق می افتد. آنها به جای آینده ما در مورد جامعه در یک مقطع زم، خاص صحبت می کنند.

فصل 6 بر اساس ،مت

1. جوآن افتضاح است

یک زن معمولی از کشف یک پلتفرم استریم جه، حیرت زده می شود که یک اقتباس درام تلویزیونی معتبر از زندگی او راه اندازی کرده است – که در آن سالما هایک پینو، بازیگر A-liste هالیوود، او را به تصویر کشیده است. کمدی این ،مت شامل ماهیت خودارجاعی است که خود نتفلی، (به نام استریمبری) را وارد داستان می کند. هوش مصنوعی می تواند زندگی جوآن را بگیرد و در همان روز آن را به یک اپیزود نمایش واقعی تبدیل کند. موضوع صدور مجوز که در این ،مت برجسته شده است، موضوعی نیست که در دادگاه مطرح شود، اما موضوعی است که باید از هوش مصنوعی در آینده آگاه بود. در حالی که آزاردهنده است، این نمایش را به دلیل عدم خشونت می توان کمیک نامید.

2. دریاچه هنری

یک زوج جوان به یک شهر خواب‌آلود اسکاتلند سفر می‌کنند تا کار بر روی یک مستند طبیعت آرام را شروع کنند، اما متوجه می‌شوند که مجذوب یک داستان جنایی حل‌نشده محلی می‌شوند که شامل وقایع تکان‌دهنده گذشته است. پیچ و تاب در طرح بسیار مبتکرانه بود، اما به ،وان یک داستان بسیار تاریک و زشت است. همچنین فاقد زاویه فنی بود.

3. آن سوی دریا

در سال 1969، دو مرد در یک ماموریت خطرناک فضانوردی با عواقب یک تراژدی غیرقابل تصور دست و پنجه نرم می کنند. این به فراانسان گرایی و م،ای س،ت در بدن دوپلگانگر شخص دیگری می رسد. دو فضانورد می‌توانند در «مثنی‌های» مجازی خود، دوباره از زمین بازدید کنند و آگاهی خود را در نسخه‌هایی از خود در خانه دانلود کنند. اما با یک ماکت مشکلی پیش می‌آید، و سپس فضانوردان برای ماکت باقی می‌مانند. به نظر من به ،وان یک داستان قانع‌کننده بود، اگرچه آنقدر ناامیدکننده بود که تقریباً باعث شد تماشای آن را متوقف کنم.

4. روز مازی

یک ستاره پریشان در حالی که با عواقب یک حادثه برخورد می کند توسط پاپاراتزی های مهاجم تحت تعقیب قرار می گیرد. این یک داستان ترسناک فراطبیعی است، نه یک داستان تکنولوژی. این نشان می‌دهد که پاپاراتزی‌ها چقدر در تعقیب ع،‌های سلبریتی خود پایین می‌روند. و بنابراین به نظر می رسد به ،وان یک ،مت Black Mirror نامن، است.

5. شیطان 79

این در شمال ،ستان در سال 1979 اتفاق می افتد. به یک دستیار فروش فروتن گفته می شود که او باید برای جلوگیری از فاجعه در آینده اقدامات وحشتناکی انجام دهد. از آنجایی که او آن آینده را می بیند، باید تصمیم بگیرد که آیا باید افراد گناهکار اطرافش را قرب، کند تا از آینده ای که به نظر می رسد بسیار نزدیک به آینده ای است که ما زندگی می کنیم، جلوگیری کند. این دوباره یک داستان ماوراء طبیعی است، بدون ارتباط واقعی با تکنولوژی امروز. و پای، تاریک دارد که می‌توان آن را به ،وان کمیک برای برخی افراد طبقه‌بندی کرد.

علایق من

وقتی به فصل های گذشته نگاه می کنم، پیدا ، ،مت های به یاد ماندنی آسان است. فصل 3 جایی بود که با Nose Dive شروع به درخشش کرد، در مورد تصادف یک زن در رسانه های اجتماعی. برخی از اپیزودهای مورد علاقه من در گذشته San Junipero بود که سوالاتی را در مورد اینکه چه نوع یادبود دیجیتالی را پس از مرگ باید پشت سر بگذاریم ایجاد کرد. فصل سوم نیز مردان در برابر آتش، در مورد دستکاری آنچه که ما برای اه، نظامی می بینیم، و منفور در ملت، که در مورد زنبورها بود، نمایش داده شد.

موارد مورد علاقه من در تمام دوران باید San Junipero و Hated in the Nation باشند، زیرا آنها باعث شدند به روش های جدید در مورد جوانب مثبت و منفی فناوری فکر کنم.

نکات برجسته فصل 4 شامل USS Callister، درباره گم شدن یک طرفدار در دنیای سینمایی و تمساح، در مورد پاک ، داده ها در حافظه افراد برای حل جنایات بود. موارد مورد علاقه فصل 5 شامل ،مت مایلی سایرس در مورد جایگزینی ربات برای یک ستاره پاپ، و Striking Vipers، در مورد اتصال در VR کمی بیش از حد بود. همه این ،مت ها خاطره انگیز بود. نمایش ویژه Bander، خوب بود اما کمی کمتر از آنچه من به ،وان یک گیمر دوست داشتم تعاملی داشت.

با توجه به آن تاریخ، من این فصل را ناامیدکننده می‌دانستم. من فکر می‌کنم نمایش‌ها همه خوب بودند، اما Mazey Day صرفاً یک داستان ترسناک ماوراء طبیعی خوب بود، به جز فراگیر شدن آزاردهنده پاپاراتزی‌ها و ابزارهایی که استفاده می‌کنند و انتخاب‌هایی که انجام می‌دهند، هیچ ارتباط واقعی با فناوری نداشت. Demon79 همچنین فاقد زاویه فنی بود و برای داستان خود به شدت به ماوراء طبیعی متکی بود. تاریک بود اما با طنز تاریک در پایان “خوب” آن تنیده شد.

فکر می‌کنم دلیلی که در گذشته وحشت زشت نمایش را تحمل کرده‌ام این است که همیشه ،صر غافلگیری، برداشت‌های مبتکرانه از فناوری، پیچش‌های داست، خوب و کمدی کم‌رنگ را داشته است. در این فصل، خیلی تاریک به نظر می‌رسید، شاید بازتابی از نیاز من به سرگرمی‌های نشاط‌آورتر در پی همه‌گیری. هر بیننده حساسی باید از آن آگاه باشد. من مطمئناً تماشای آنها را درست قبل از رفتن به رختخواب توصیه نمی کنم.

امید من برای این نمایش ها شاید همان چیزی باشد که سازنده، چارلی بروکر، داشته است. او و یکی از خالقان آنابل جونز می خواهند ما را در معرض معایب تکنولوژی قرار دهند. اگر انعکاس آینه سیاه را در زندگی خود ببینیم، شاید آینه سفید را پیدا کنیم که نشان دهنده مسیر بهتری برای فناوران است. اما برای اینکه این درس ها به ما ب،بد، خود نمایش ها باید سرگرم کننده باشند.